6. aug, 2019

Aldri mer ...

Hiroshima 6. august 1945 kl 08.15

Vise om byen Hiroshima

Det var en vakker morgen
Udi Hiroshima by.
En sommermorgen nittenfemogførti.
Og solen ja den lyste
Fra en himmel uten sky,
En sommermorgen nittenfemogførti.

Småpikene de lekte
Udi have og blant trær
Og gjorde allting slik de store gjorde.
De pyntet sine dukker
Og de vasket dukkeklær
Og kvinnene skar brød på kjøkkenbordet.

Og mange småbarn var det
Som stadig lå iseng
For dette var en tidlig morgentime
Mens solen strålte deilig
Og mens duggen lå på eng
Og blomster nettopp åpnet sine kroner.

Det var en vakker morgen
Udi Hiroshima by
En sommermorgen nittenfemogførti.
Og solen ja den lyste
Fra en himmel uten sky,
En sommermorgen nittenfemogførti

          Jens Bjørneboe, "Fugleelskerne", 1966

Regn i Hiroshima

Idet ho lyfte handa
for å ta tekanna
kom eit blindande ljos ­–
var ikkje meir
alt var borte
dei var borte
omlaga til damp og sky,
gåtefullt, oppstigande og stumt.
Rop var ikkje rop i dette.
Men jorda slo høgt og vilt
ein knyttneve mot himmelen
ved mishandling,
– ved det attlevande veit
verda rundt
men ikkje orkar fatte:
Hiroshima –

Stigande, milevide slør,
dei var i det,
gått attende til ei urform.
Ein skjerm av damp
over ei pint jord.
Vera eit grann av dette.

Vera i det bortdragande –
Men ikkje lenge.
Det drog snart meir fra kaos.
Sløret vart dropar tett i tett,
i dropens evige skapnad
uten byrjing eller slutt.

Dei fall,
svalande, utalde,
i tungt regn nedover ­–

          Tarjei Vesaas, «Leiken og lynet», 1947