20. okt, 2015

Bu

Vegen var gådd.
Varden var nådd.
Der kjende eg sæl,
der skyna eg vel:
Mitt liv må eg liva i kjærleik og tru.
No vil eg min vegen til bygdar att snu.
Eg vil byggje min fridom eit bu.

*
Ikkje hus eller hytte,
hall eller horg.
Ikkje attlæst kloster,
slott eller borg. -
Ikkje byliv med gatur og torg.

Men mot himlen ein blånande
rein katedral,
med spir upp mot stjernur
i titusundtal,
og med tropp upp i fager spiral.

Ifrå hjartans grunn,
gjenom draum og mystik,
strøyme lovsongen rein,
rise lengsels gotik,
råde kjærleikens eigen logik.

Eit upplyst tempel:
eit kjærleiks-sinn,
der gjevande geislar
går ut og går inn
med trui som vågar og vinn.

Ikkje rikdoms trå
i fortærande jag,
men nøgd med Guds nåde
som ny gjev kvar dag
eit strålande riddarslag.

Ikkje armodi myrk,
ikkje trældomsliv.
Men ein friviljug fatigdoms
fritt gjevne liv,
ja, eit åndelegt fjellbu-liv.

Olav Aukrust, "Himmelvarden", 1916