8. jan, 2011
Det er torsdagskveld, og jeg sitter på toget som fortsatt står på stasjonen. Alltid hyggelig å besøke mor, men nå lengter jeg bare Hjem. Stirrer tankefull utover Glomma, hun ligger der som en kjær gammel venn
jeg vokste opp sammen med. Langs østbredden lyser hun hvit, islagt med jomfruelig nyfalt snø, men langs landet på motsatt side går hun fortsatt åpen og svart i kveldsmørket. Det slår meg at her, straks nedenfor
elvemøtet mellom Vorma («den varme») og Glomma, er hun fortsatt to elver der hun sakte siger sørover flatbygda.
Kanskje er det tanken på hun som venter der hjemme som utløser assosiasjonen. Elva mi
som bilde på livet, samlivet, slik Olav H. Hauge også opplevde det der
Elvane møtest
Elvane møtest, frå kvar sitt fjell.
Grip kvarandre i
hendene.
Blandar sin song og sitt blod.
Held fram einige, sterkare,
snåvar ikkje so lett i steinane:
Turrskodd skal ingen vassa oss no!
Som atskilte elver i samme løp i stilla, men etter første
foss blir de til en. Man kan jo si som Tor Obrestad at
Det er inga stor sak
Bare den
at du ligg og søv ved sida mi
som eit lite dyr
Den jamne pusten
slår tryggleiken
ut som eit raudt telt
av ingenting
og blir borte under den kvite himlinga
Varmen frå kroppen
sender sitt strålande liv
mot min, og når eg rører handa
kjenner eg den tørre faste huda
si form
der alt er på plass
Du rører deg som eit foster
inne i sin eigen krets
Slepper ut eit klynk, eit handstreif
eller eit kurr som frå ein katt
Ligg i den vide senga i alt dette blå
Svevande over elva som seint drar forbi
I undring over dette
som ennå ein gong pustar slike angar
av bare godt
Lyttande å bli dratt bort
Bli dratt inn i din pust
oppløyst, bortrykt
og på
plass.
Mon ikke Glomma tenker som meg (og Jan-Magnus Bruheim) etter møtet med den varme Vorma
Eit du i meg
Den morgonen eg vakna
vart alt så underleg.
Sæl kjende eg
det levde eit du i meg.
Nyskapt sto alt i kring meg.
Og lukkeleg og still
kom gleda hit
og meldte at du er til.
I det toget glir ut fra stasjonen ser jeg hvordan nysnøen
og denne Du får verden til å se ut som om den var skapt på ny! Og jeg er på vei Hjem…
Måtte dere også få oppleve skjønnheten i elvemøtene og fossefallene denne helga!
Nyeste kommentarer
24.03 | 17:42
"Vele og kamb" - Stjert og kam på hanen
23.01 | 15:19
Et dikt av Halldis Moren Vesaas begynner slik:
‘ Kva er stort, og kva er lite no?‘
Hva heter diktet? Kan du gjengi det for meg?
15.12 | 11:01
Hva betyr kamb
23.01 | 22:37
Så fin side!
Del denne siden